Interview met Niek Reek

Vraag van Denny en Hans Kochheim aan Niek Reek: 
Hoe houdt u dit nog vol zeg en hoe lang denkt u nog door te gaan?

Antwoord Reek: Ik heb een erg goede steun van mijn familie, zoons, dochter, schoonzoon en buurman Siem. Als ik hen niet had gehad vrees ik dat ik al was gestopt. We doen namelijk veelal lichamelijk werk en dat had ik niet allemaal alleen meer gekund. Ik blijf doorgaan (niet tot ik er bij neerval hoor). Dat houdt mij scherp en “jong”. Ik ben nog maar 81 jaar jong en hoop nog een paar jaar met mijn hobby bezig te kunnen zijn. En anders hoop ik dat de kinderen er mee door gaan.

Mijn bedrijf V.O.F. N. Reek is opgericht in 1927, de exacte datum weet ik niet want dan moet ik zoeken. Het bedrijf is door mijn vader opgericht als pluimvee- en eierenhandel. Vroeger reden mijn vader en moeder in de luxe wagen met 1600 eieren in de week door Noord-Holland. Om te vergelijken. Dat zijn er nu 20000 stuks, om even het verschil met vroeger aan te geven.

Uiteindelijk is mijn opa begonnen en de naam Reek was heel vroeger niet een al te beste. Als mijn opa honderd gulden wilde lenen bij mevrouw Kok bijvoorbeeld, moest hij wel de zekerheid geven dat het terugkwam. Er hoefde geen rente te worden betaald maar de week erop moest het terugzijn want anders kwam mevrouw Kok wel even langs. Mijn vader daarentegen, kon niet tegen onrecht en was een goed mens. Die heeft nooit iemand benadeeld. Hij handelde op een eerlijke manier en daar plukken we nu nog steeds de vruchten van. Uiteindelijk hebben we nog steeds klanten van Den Helder tot aan de rand van Rotterdam met kippen en eieren. Dat zijn vaak al ouwe trouwe klanten waar we ons hele leven mee bezig zijn geweest om ze te behouden. Sommige klanten hebben we al 60/70 jaar en dat is van vader op zoon gegaan, zowel voor de klant als voor ons. Er kwam zojuist een vrouw vanuit Westzaan voor 180 eieren en die was vier eierenboeren onderweg tegengekomen maar ze reed door naar ons in Warder. Ik zeg weleens: “we begeleiden onze klanten vanuit de wieg tot aan het graf”.

Ik wil iedereen als advies geven dat je recht door zee moet handelen. Geen geintjes achteraf en eerlijk. Dat duurt het langste. Als er vanochtend een probleem is, sta ik vanavond bij de klant om het op te lossen. Dat gaat van een kip vergoeden die te vroeg doodgegaan is of als er twee eieren rot waren, krijgen ze er dertig voor te terug. Ik realiseer dat als er één rot ei in het beslag zit, alle pannenkoeken niet te eten zijn en daarom geef ik meer terug.

Ik doe momenteel de inkoop, verkoop, boekhouding en de telefoon. Ik reken alles uit mijn hoofd uit. Ik heb geen computer. Ik zou niet weet niet eens hoe die aan of uit moet. Dus dat nieuwe geldt niet voor mij. Gewoon alles op papier en uit het hoofd.

Ik vind dat bedrijven soms beter de onkosten in de gaten moeten houden. Als je geen geld hebt, geef het dan ook niet uit en je moet, helemaal in deze tijden, eerder en beter zijn dan de concurrent. Blijf voortdurend rekenen. Dat deden wij ook bijvoorbeeld met kippen. Als kippen te veel voer opvraten maar wel bleven leven, was het toch winst en goedkope kippen die doodgingen moest je vergoeden.

Zo had ik vroeger, met mijn vrouw Trien eens een mooie verhaal zeg: “We reden samen een keer op afspraak naar Schagerbrug in de rooie BMW om een eiersorteermachine te leveren. Ik belde aan maar ik was wat kippig zeg maar. Trien bleef wel in de auto zitten. Er was bij die mensen een erg leuk televisieprogramma op dus ik moest mijn mond houden, kreeg koffie en bleef mijn vrouw zat maar te wachten. Toen het televisieprogramma klaar was mocht ik beginnen met praten. Ik legde uit wat voor machine het was en dat hij zo en zo kon en zeven standen had, hele verhalen. De vrouw zei toen dat ze een machine wilde die maar drie standen had. Ik zei dat die niet bestonden maar ze zei van wel en dat werd een discussie. Ik zei dat dat altijd zo was met eierensorteermachines. Ze begon keihard te lachen. De vrouw des huizes dacht dat ik vertegenwoordiger was van naaimachines. Bleek dat ik bij het verkeerde adres had aangebeld. De man waar ik wel een afspraak mee had was boos omdat ik natuurlijk een half uur te laat was en mijn vrouw omdat ik haar had laten zitten maar met dit verhaal was het uiteindelijk een lachen en gieren van de lol”.

Als zwarte dag in mijn leven was het overlijden van mijn vrouw. Ze werd slechts 69 jaar jong en was mijn steun en toeverlaat. We deden veel samen. Mijn vrouw nam vaak de bestellingen op, deed de telefoon, deed de boekhouding en toen ze wegviel moest ik alles alleen doen. Tja dan sta je er alleen voor en dat was wel moeilijk voor mij. Maar, ik hou mijn hoofd boven water hoor.

Niek: Wie moeten we de volgende keer interviewen en wat wil je hem of haar vragen?

Antwoord: “Dat moet die man van de melk maar worden, die man met zeven opleggers en een mooi blond vrouwtje, daar zat ik naast tijdens de uitgaansdag. Lijkt mij een interessante man, hoe hij dat doet met zeven opleggers, hij rijdt voor Henri Willig en de Cono. Lijkt mij een hele onderneming en heb respect voor hem dat hij het zo draaiende houdt. Ik wil weten hoe het bedrijf is ontstaan en hoe hij het bedrijf runt”.

Wat verder ter tafel komt is dat Niek het erg leuk vond dat hij de pluim kreeg uitgereikt tijdens de nieuwjaarsreceptie. Hij vond dat een erg emotioneel moment, was voor hem een blijk van waardering terwijl hij onder de pillen zat na een bedrijfsongeval. Niek vond het een mijlpaal en het deed hem erg veel. Niek:”Ze hadden haast met me want voor je het weet ben ik er niet meer of voor hetzelfde geld zit ik in een karretje en was ik het café niet meer ingekomen”.

Albin: Nog nooit was een interview zo lastig als die van Niek Reek. Zo ongelofelijk veel woorden, humor en je houdt het niet bij. Probeer er maar eens een verhaal van te maken. Het was in ieder geval erg gezellig en de gevulde koek was lekker. Op naar de volgende: Mart de waard van Danmel Transport.